|
РБ, Минская обл., г. Несвиж, ул. Белорусская, д. 5 |
РБ, Мінская вобл., г.Нясвіж, вул.Беларуская, д.5 |
Кудрук Л., Паэты Нясвіжчыны: Сяргей Новік-Пяюн у памяці землякоў
Да знамянальнай даты 115-годдзя паэта Сяргея Новіка-Пяюна Лявонавіцкая сельская бібліятэка падрыхтавала літаратурны квілт “Легенда: С.М. Новік-Пяюн”.
У 2021 годзе, з якім мы толькі што развіталіся, споўнілася 115 гадоў з дня нараджэння паэта Сяргея Новіка-Пяюна. Да гэтай даты Лявонавіцкая сельская бібліятэка падрыхтавала літаратурны квілт “Легенда: С.М. Новік-Пяюн”.
Паэт нарадзіўся ў вёсцы Лявонавічы ў 1906 годзе, 27 жніўня. Сям’я яго была вельмі таленавітая. Маці, бацька і сёстры выдатна спявалі. Аднавяскоўцы звалі іх “пяюнкамі”. Сяргей быў здольны да навукі. У Нясвіжскай гімназіі “скакаў” праз клас, здаючы экзамены экстэрнам. А ў час вучобы на курсах у Вільні браў дадаткова ўрокі жывапісу, ігры на скрыпцы.
Вершы Сяргей Новік пачаў пісаць у 1921 годзе. У 1926-м ён вярнуўся з Вільні і стварыў хор у вёсцы Лявонавічы. Знайшлося шмат жадаючых спяваць і ў навакольных вёсках — Лазавічах, Габрунах, Смалічах. Потым быў створаны драматычны гурток. Спачатку збіраліся ў бацькоўскай хаце, потым у так званым “магазіне” — памяшканні, дзе сыпалі збожжа. Цеснавата было, таму і вырашылі пабудаваць Народны дом. Людзі хоць і бедна жылі, ды на добрую справу ахвотна ахвяравалі грошы.
Такім чынам у Лявонавічах узнік асяродак беларускай нацыянальнай культуры. Сіламі мясцовай моладзі паставілі купалаўскую “Паўлінку”. Сяргей Міхайлавіч быў у захапленні ад мастацкага аздаблення сваіх спектакляў. Як рэжысёр дэбютаваў у роднай вёсцы Лявонавічы пастаноўкай п’есы Фран-цішка Аляхновіча “Птушка шчасця”, дзе сыграў галоўную ролю селяніна Янкі. У лісце “Птушка шчасця на вёсцы” (“Сялянская ніва”, 23 верасня 1926 года) Сяргей Міхайлавіч адзначыў: “… Надта добрае ўражанне на гледача зрабілі мясцовыя артысты-аматары. Яны хораша збудавалі сцэну, дасталі ўсё па-трэбнае, каб задаволіць усе па-трабаванні аўтара. Надта ўжо добра выглядала дэкарацыя другога акту “Рай”. Цяжка было паверыць сваім вачам, што гэта робіцца на вёсцы і ў звычайным будынку…”
Вершы Сяргей Новік пачаў пісаць у 1921 годзе. У 1926-м ён вярнуўся з Вільні і стварыў хор у вёсцы Лявонавічы. Знайшлося шмат жадаючых спяваць і ў навакольных вёсках — Лазавічах, Габрунах, Смалічах. Потым быў створаны драматычны гурток. Спачатку збіраліся ў бацькоўскай хаце, потым у так званым “магазіне” — памяшканні, дзе сыпалі збожжа. Цеснавата было, таму і вырашылі пабудаваць Народны дом. Людзі хоць і бедна жылі, ды на добрую справу ахвотна ахвяравалі грошы.
Такім чынам у Лявонавічах узнік асяродак беларускай нацыянальнай культуры. Сіламі мясцовай моладзі паставілі купалаўскую “Паўлінку”. Сяргей Міхайлавіч быў у захапленні ад мастацкага аздаблення сваіх спектакляў. Як рэжысёр дэбютаваў у роднай вёсцы Лявонавічы пастаноўкай п’есы Фран-цішка Аляхновіча “Птушка шчасця”, дзе сыграў галоўную ролю селяніна Янкі. У лісце “Птушка шчасця на вёсцы” (“Сялянская ніва”, 23 верасня 1926 года) Сяргей Міхайлавіч адзначыў: “… Надта добрае ўражанне на гледача зрабілі мясцовыя артысты-аматары. Яны хораша збудавалі сцэну, дасталі ўсё па-трэбнае, каб задаволіць усе па-трабаванні аўтара. Надта ўжо добра выглядала дэкарацыя другога акту “Рай”. Цяжка было паверыць сваім вачам, што гэта робіцца на вёсцы і ў звычайным будынку…”
