Дзень роднай мовы. Як ён праходзіў на Нясвіжчыне — у нашым матэрыяле

     Святочны настрой, адухоўленыя твары, шчырыя віншаванні, далікатныя  кветкі, задушэўныя прамовы, хвалюючыя ўспаміны… і засяроджанасць асноўнай дзеі — Нясвіжчына піша разам з усім беларускім светам. Сябры Нясвіжскай раённай арганізацыі ГА “Таварыства беларускай мовы імя Францыска Скарыны” сумесна з супрацоўнікамі раённай бібліятэкі імя Паўлюка Пранузы запрасілі ахвотных, каб у Дзень роднай мовы далучыцца да 11 агульнанацыянальнай дыктоўкі. Утульная зала запоўнена аж на 105 адсоткаў. Сярод удзельнікаў — настаўнікі і ўрачы, прадаўцы і літаратары, журналісты і прадпрымальнікі.

     Для дыктоўкі-2018, другой на Нясвіжчыне, былі падрыхтаваны свае тэксты. “Дзеля карысці сэрцаў” — з Аляксандра Ельскага.  Гэта крыху скарочаны ўступ да  артыкула  “Нясвіж Радзівілаў чвэрць стагоддзя назад і сёння» з настойлівай патрыятычнай дыдактыкай. “Не новы абразок” — другі тэкст, паводле Уладзіслава Сыракомлі.  Шчымлівы ўспамін з дзяцінства, з нядзельнай дарогі паміж Свержанем і Нясвіжам.  Трэці — удзячныя словы Уладзіміра Ліпскага пра Паўлюка Пранузу, 100-гадовы юбілей якога адзначаецца сёлета.

     Выбралі першы, каб напісаць мудрыя словы бліскучага папулярызатара Нясвіжа: “Святы гэта абавязак — з маленства спасцігаць усё тое, што завецца бацькоўскім, уласным, бо толькі такое выхаванне дае Айчыне шчырых грамадзян”.  Гонар прадыктаваць іх выпаў выкладчыцы  роднай мовы і літаратуры Нясвіжскай гімназіі, дзеючаму педагогу з вопытам  і поспехам  у працы  Наталлі Швайко (акурат на той час і “акенца” было сярод школьных  заняткаў).

     Пісалі з асалодай. Тым больш, што для кожнага былі  падрыхтаваны адмыслова аформленыя дызайнерскія лісты з густоўнай абрэвіятурай АНД (агульнанацыянальная дыктоўка) ды іншымі мясцовымі пазначэннямі.  Галоўны музычны камертон сустрэчы ў Дзень роднай мовы — вечныя “Зорачкі” Сяргея Новіка-Пеюна. Меркавалі: ці не быць гэтай песні заўсёднай спадарожніцай, гукавым поклічам  нясвіжскіх дыктовак?!

     Свята не адпускала: хто цытаваў словы Адама Міцкевіча пра “самую гарманічную і з усіх славянскіх моў найменш змененую”,  хто прыгадваў жыццёвыя гісторыі — кампліменты, атрыманыя за родную мову. Ад аматараў прыгожага слоўка (былі і такія) гучалі  аўтарскія выслоўі  і афарызмы, як гэта: “Агульнанацыянальная дыктоўка  не праверка на ПРАВАпіс, а наша самаправерка на ПРАВА жыць з роднай мовай і  карыстацца ёю штодня”.

     Дыктоўкі з нагоды Дня роднай мовы пісалі на Нясвіжчыне таксама ў працоўных калектывах, школах і садках, бібліятэках.

Наталля ПЛАКСА,

старшыня Нясвіжскай раённай арганізацыі

ГА “Таварыства беларускай мовы

імя Францыска Скарыны”.